Ο Χρόνος και Εμείς
Ο Χρόνος και Εμείς
Ένα διαδραστικό Άρθρο για μια καλύτερη Ζωή
Πρόγραμμα 7 Ημερών
Αναζητάς τον χρόνο για να γράψεις, αναζητάς τον χρόνο για να εκφραστείς, να επικοινωνήσεις, να αναπνεύσεις. Ο χρόνος όμως λιγοστός για όλα αυτά τα τόσο σημαντικά και όμως στις μέρες μας σαν κάπως περιττά. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι περιττό να ζεις να αναπνέεις, να χαμογελάς στη ηρεμία. Είναι περιττό… Δεν το χρειάζεσαι, μείνε στο σπίτι δούλεψε από το σπίτι, κλείσου μην ονειρεύεσαι μη πετάς, μην κοιτάς, μη νιώθεις. Η βαθύτερη επαφή με τους ανθρώπους μου έχει αποδείξει ότι αυτά που πάνε να μας επιβάλλουν ως περιττά είναι τελικά τα απολύτως απαραίτητα αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Σταμάτα για λίγο. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Δες τι χρειάζεσαι, τι πραγματικά έχει πραγματική σημασία για σένα. Μη σπαταλάς άλλο τον χρόνο σου, μη σπαταλιέσαι. Αφυπνίσου και αφήσου στην ομορφιά της ζωής, Αφήσου σε μια όμορφη ονειροπόληση, σε ένα βαθύ βλέμμα, αφήσου σε μια αληθινή επικοινωνία από αυτές που σε αγγίζουν, αφέσου στο παιχνίδι, στη λαχτάρα, στο όνειρο στην ομορφιά. Βάλε προτεραιότητα τον εαυτό σου, θυμήσου τότε που ήσουν παιδί και μάζευες ανεμώνες ή τότε που περπατούσες ξυπόλυτος στη ακροθαλασσιά, τότε που έπαιζες με τα κύματα. Τότε που ήσουν αθώος και με τέτοια μάτια προσέγγιζες τη ζωή. Ο χρόνος περνάει και εσύ μένεις μόνος χωρίς τίποτα στη ζωή, χωρίς κάτι αληθινό. Τι μάταιο να αφήνεσαι στο χρόνο έτσι. Και τώρα απλές οδηγίες για το τι μπορείς να κάνεις για να μπορέσεις να μαζέψεις πάλι ανεμώνες, για να μπορέσεις πάλι να ονειρευτείς. Τι μπορείς να κάνεις για να γίνεις πάλι ΕΣΥ;
- Κλείστε για λίγο τα μάτια και πάρτε μια βαθιά Ανάσα. Συγκεντρώσου στην αναπνοή σου και στον εσωτερικό σου κόσμο. Συγκεντρώσου σε εσένα. Τι βλέπεις πραγματικά μέσα σου; Ποια εικόνα σχηματίζεται; Παρατήρησε τις λεπτομέρειες, αφουγκράσου το κάθε τι που υπάρχει στη σκηνή. Απόλαυσε την υπέροχη ζεστασιά της υπέροχης ατμόσφαιρας που έχει δημιουργηθεί από τη νοητή εσωτερική σου Αναπαράσταση.
- Στην συνέχεια μπορείς να φέρεις την ανάγκη σου στη πραγματικότητα, στο εδώ και τώρα. Μίλησε γι αυτήν σε έναν καλό σου φίλο. Προσπάθησε να την περιγράψεις με λεπτομέρεια χωρίς να αφήσεις καμία αρνητική εικόνα ή σκέψη να εισχωρήσει σε αυτήν την περιγραφή. Μπορείς να γράψεις γι’ αυτήν η να την ζωγραφίσεις, ή να παίξεις ένα μουσικό κομμάτι με αυτήν. Χρησιμοποίησε όποιο μέσο επικοινωνίας σε εκφράζει περισσότερο για να κρατήσεις την εικόνα της ανάγκης σου δυνατή, για να την μεταφέρεις στο εδώ και τώρα χωρίς να χαθεί.
- Τρίτο βήμα τις διαδικασίας είναι το ξεκαθάρισμα. Επικεντρώσου στη λύση και στη δημιουργία ενός τέτοιου περιβάλλοντος που ανταποκρίνεται στην βασική σου ανάγκη και ονειροπόληση. Ξεκίνα με το ξεκαθάρισμα και την τακτοποίηση. Τι αν δεν κάνεις θα σε φέρει πιο κοντά στην βαθύτερη ανάγκη σου; Ποια αντικείμενα πρέπει να ξεφορτωθείς και με τι δεν θες ποια να ασχολείσαι; Μπορείς να δημιουργήσεις έναν κατάλογο με όσα όλα δεν χρειάζεσαι πραγματικά και τα οποία σου απορροφούν καθημερινά ενέργεια. Επέλεξε τις μάχες που θες να δίνεις. Αν από μερικές δραστηριότητες, πράγματα ή αντικείμενα δεν μπορείς έτσι απλά να παραιτηθείς και δυσκολεύεσαι, προσπάθησε απλά να τα περιορίσεις και να τα οριοθετήσεις χρονικά. Για παράδειγμα, κατέγραψε πόσο χρόνο θες να αφιερώνεις για να φροντίζεις τη καθαριότητα του σπιτιού ή για το πόσο χρόνο θες να σπαταλάς με το άτομο που δεν νιώθεις ότι σου προσφέρει κάτι αλλά παρόλα αυτά για διάφορους λόγους δεν μπορείς να το απομακρύνεις τελείως. Με λίγα λόγια προσπάθησε να ξεχωρίσεις τι είναι πραγματικά δικό σου και τι όχι. Τι πραγματικά χρειάζεται ο πιο βαθύς αληθινός εαυτός σου.
- Τώρα ήρθε η ώρα της διαμόρφωσης. Ξεκίνησε με την σωστή διαμόρφωση του χώρου. Επέλεξε ένα δωμάτιο του σπιτιού σου και διαμόρφωσε το με βάση τη φαντασιακή σου απεικόνιση. Μπορεί να σου μοιάζει αδύνατο να προσεγγίσεις την ονειροπόληση και τη πραγματική σου ανάγκη, όμως προσπάθησε να τοποθετήσεις αντικείμενα που πραγματικά έχουν σημασία για σένα. Διαμόρφωσε τη προσωπική σου ατμόσφαιρα μέσα στην οποία θες να ζεις και να υπάρχεις. Ύστερα διαμόρφωσε ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων εβδομαδιαίο, γράψε τι αν κάνεις θα σε φέρει πιο κοντά σε αυτό που ονειρεύτηκες. Με ποια άτομα νιώθεις περισσότερο ότι η βαθύτερη ανάγκη σου ικανοποιείται, προγραμμάτισε συναντήσεις με αυτούς τους ανθρώπους. Όποτε σε αυτό το βήμα πρέπει να επιλέξεις συνειδητά αντικείμενα, δραστηριότητες και άτομα που θα σε βοηθήσουν να ικανοποιήσεις αυτή τη βασική σου ανάγκη.
- Στο πέμπτο βήμα, έχοντας κάνει όλη την απαραίτητη προετοιμασία είσαι πλέον έτοιμος να ζήσεις και να ικανοποιήσει τη βασική σου ανάγκη, Έχεις κάνει ότι περνάει από το χέρι σου για να διαμορφώσεις τις κατάλληλες συνθήκες που χρειάζεται ο εαυτός σου για να ελευθερωθεί και να είναι σε θέση να μαζέψει τις ανεμώνες. Τώρα χρειάζεται απλά να χαλαρώσεις. Αυτή τη μέρα επέλεξε να ηρεμήσεις το σώμα σου. Κάνε μια εντατική σωματική άσκηση πάνω από 2 ώρες συνολικά που θα σε βοηθήσει να ελευθερώσεις την ενέργεια που έχει συσσωρευτεί από όλη την προηγούμενη διαδικασία. Εστίασε στο σώμα σου, φρόντισε το, φάε ένα καλό γεύμα, πρόσφερε στον εαυτό σου ένα χαλαρωτικό μπάνιο και κάνε έναν περίπατο στη φύση. Προσπάθησε να είσαι ανοιχτός σε αυτά που συμβαίνουν γύρω σου. Έχε σε ετοιμότητα τις αισθήσεις σου και απόλαυσε το.
- Το σώμα σου είναι έτοιμο να δεχτεί την αλλαγή. Η εσωτερική εικόνα της πραγματικής εσωτερικής τωρινής σου ανάγκης έχει εδραιωθεί, το περιβάλλον σου έχει διαμορφωθεί. Το επόμενο και τελευταίο βήμα είναι η συνέπεια και η απόφαση. Ζήσε τη μέρα που θα ‘ρθει με απόφαση να ανταποκρίνεται στην ανάγκη σου. Παρατηρείσαι όλα αυτά τα ερεθίσματα που μπορεί να τη θρέψουν. Στην συνέχεια με συνέπεια διαμόρφωσε ένα πρόγραμμα που θα εμπεριέχει σταθερά τα συγκεκριμένα ερεθίσματα που θα σε βοηθήσουν να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη.
Ακολουθούν κάποια πρακτικά παραδείγματα ικανοποίησης βασικών αναγκών.
Ας υποθέσουμε ότι βλέπεις καθημερινά η συχνά όνειρα που συνδέονται με μια ανέμελη διάθεση. Είσαι μητέρα και πλέον οι υποχρεώσεις της ζωής είναι τόσες πολλές που σε έχουν απομακρύνει από την ανέμελη πλευρά σου που είχες και απολάμβανες παλαιότερα. Οι πηγές ερεθισμάτων είναι πλέον πολύ λίγες για να τραφεί η συγκεκριμένη ανάγκη της ανεξαρτησίας που συνδέεται με την αίσθηση ελευθερίας και ανεμελιάς. Αυτό που μπορεί να κάνεις είναι να ξεκινήσεις με τα βήματα και να προχωρήσεις στην υλοποίηση τους με τον δικό σου προσωπικό ρυθμό.
Αν δεις ότι δυσκολεύεσαι στη υλοποίηση κάποιων βημάτων ίσως χρειάζεσαι τη συστηματική βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας που θα σε βοηθήσει να ικανοποιήσεις τις βαθύτερες ανάγκες σου στο εδώ και τώρα. Γιατί το Τώρα και το Εδώ είναι αυτά που έχουν πραγματικά σημασία. Το Τώρα μπορεί να διαμορφώσει ένα μελλοντικό συνειδητό εαυτό που θα παρατηρεί, θα διαμορφώνει και θα αφουγκράζεται αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη.
Μπαινοβγαίνοντας στο σχηματικό εαυτό
Μπαινοβγαίνοντας στο σχηματικό εαυτό…
Γιατί άραγε να είναι τόσο δύσκολο να είμαστε ισορροπημένοι και ψυχικά υγιής; Γιατί τόσοι άνθρωποι υποφέρουν από διαγνωσμένες ή αδιάγνωστες ψυχικές αρρώστιες και αυτοάνοσα νοσήματα. Τι είναι αυτό που συμβαίνει και επιβαρύνει τόσο την ανθρώπινη ψυχή, τον τρόπο σκέψης μας, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας; Πάντα με βασάνιζαν αυτά τα ερωτήματα. Άραγε η αιτία να βρίσκεται στα τραύματα και στο απροσδόκητο της ζωής ή στις δυσλειτουργικές σχέσεις μας και στον εσωτερικό μας μονόλογο και στη στάση ζωής μας, στην έλλειψη ουσιαστικής προσπάθειας για ένα καλύτερο είδος ανθρώπου; Μήπως φταίει η τεχνολογία που σαν μάστιγα πολλές φορές μας απομακρύνει από οτιδήποτε πραγματικά ωραίο; Μήπως φταίει η αδυναμία μας να δημιουργήσουμε κάτι καλαίσθητο ή η αδυναμία μας να το δούμε όταν βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας; Ερωτήματα που με βασάνιζαν χρόνια και με βασανίζουν ακόμα.
Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθώ να δομήσω ένα εσωτερικό ιδανικό κόσμο, προσπαθώ να βοηθήσω τον συνάνθρωπο μου να βρει την εσωτερική του ενέργεια αυτoΐασης και ελευθερίας, προσπαθώ να ονειρεύομαι ένα καλύτερο αύριο αλλά και να κάνω πράξη στη καθημερινή μου ζωή το πρότυπο αυτό ζωής που ενθαρρύνει την ψυχική υγεία και ευδαιμονία. Το εγχείρημα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πολλές φορές απογοητεύομαι, το βάζω κάτω ή και εγκαταλείπω το σκοπό για λίγο πηγαίνοντας με τη νόρμα και το κατεστημένο. Μέχρι να καταλάβω πάλι, ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι ο σωστός και όταν λέω σωστός, εννοώ ο δρόμος που μας οδηγεί στον εαυτό μας και τη πολυπόθητη ψυχική γαλήνη. Γνωρίζω τόσους λίγους ανθρώπους που μπορώ να πω ότι προσεγγίζουν τη ψυχική υγεία ή έστω αγωνίζονται γι’ αυτή. Το γεγονός αυτό πολλές φορές με αποθαρρύνει και με κάνει να μπαινοβγαίνω στον σχηματικό παθολογικό εαυτό μου. Είμαι σίγουρη ότι ο δικός σας σχηματικός εαυτός, εννοώντας ο παθολογικός, τον ονομάζω έτσι καθώς είμαι επηρεασμένη από τη θεραπεία των σχημάτων πάνω στην οποία και εργάζομαι, σας επισκέπτεται συχνά.
Ελπίζω μόνο να μην είναι ο μόνιμος καθημερινός επισκέπτης σας. Εκεί τα πράγματα θα είναι σίγουρα δυσκολότερα. Αναλογίζομαι λοιπόν τι καταστάσεις γενούν και ξυπνούν τον εαυτό μας που είναι ευάλωτος και κακεντρεχής, πολλές φορές απότομος, ηττοπαθής, κακός και ζηλιάρης. Αυτός που μας απομακρύνει κάθε τόσο από τον αυθεντικό αληθινό εαυτό μας. Όταν μας επισκέπτεται ο αυθεντικός, τι ανακούφιση… τι γαλήνη… τι ηρεμία και αισιοδοξία. Αυτή τη στιγμή που γράφω είναι σίγουρα μαζί μου, ο δικός μου αυθεντικός εαυτός. Αν είχα ένα νόημα στη ζωή μου ή έναν ανώτερο σκοπό, τουλάχιστον για τον εαυτό μου, θα ήταν να δημιουργήσω τις συνθήκες στις οποίες ο αυθεντικός και υγιής εαυτός μου να μπορεί να με επισκέπτεται αβίαστα και να μου χαμογελάει. Ξέρετε αυτός ο τόσο εκλεκτός επισκέπτης δεν μπορεί να σας χτυπήσει τη πόρτα αν δεν έχετε διαμορφώσει τις κατάλληλες συνθήκες πρώτα.
Αναφερόμενη στα παραπάνω μου έρχονται στο μυαλό δυο παραδείγματα. Το πρώτο εφορμάτε από τη θεωρία της Μαρία Μοντεσσόρι που από τη στιγμή που έγινα μητέρα οι θεωρίες της με έχουν βοηθήσει τόσο πολύ στο να έλξω αυτόν τον λαμπρό επισκέπτη. Η ίδια έλεγε ότι τα παιδιά και οι ικανότητες τους μπορούν να ανθίσουν μόνο σε ένα κατάλληλα στις ανάγκες τους διαμορφωμένο περιβάλλον. Η διαμόρφωση του κατάλληλου περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την κάλυψη των αναγκών τους είναι οι δύο σημαντικές συνθήκες για να εμφανιστεί. Δεν εμφανίζεται τυχαία και επίσης εμφανίζεται πολύ σπανία. Χρειάζεται προσπάθεια για να τον δεις κατάματα. Και είναι τόσο φωτεινός. Είναι σαν ήλιος που φωτίζει την καρδιά, το πρόσωπο και το σώμα μας. Είναι τόσο όμορφος, χωρίς να σημαίνει ότι είναι πάντα χαμογελαστός. Μπορεί να είναι μελαγχολικός ή και λυπημένος. Σπάνια είναι θυμωμένος. Θα έλεγα ότι ο θυμός είναι κάτι σαν την ενδιάμεση πύλη. Την πύλη που μπορεί να σας περάσει γρήγορα στο άλλο δωμάτιο. Εκεί που οι συνθήκες κάθε άλλο παρά φροντισμένες είναι. Εκεί που όλα είναι χαοτικά και θολά, λερωμένα, άτακτα. Εκεί που ούτε τα μάτια σου θέλουν να κοιτάξουν. Όταν είμαστε πολύ θυμωμένοι, αγχωμένοι, φοβισμένοι. Εκεί που μπορεί να κοιτάξουμε τον συνάνθρωπο με ζήλια, φθόνο και φόβο. Η ακόμα και κακία. Εκεί που νιώθουμε ταραχή και λογικά μόνο σκοτάδι επικρατεί. Όταν δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε, να μιλήσουμε, να αγκαλιάσουμε ή να επικοινωνήσουμε. Τότε σίγουρα έχουμε περάσει τη πύλη του σχηματικού μας εαυτού. Σίγουρα παραμελήσαμε τις συνθήκες ή αν είμαστε αρκετά μικροί και δεν μπορέσαμε να τις φροντίσουμε οι ίδιοι, κάποιοι άλλοι τις παραμέλησαν για εμάς. Αν νιώθουμε θύματα ή ότι έχουμε εμείς μόνο δίκιο και όλοι οι άλλοι είναι λάθος, αν νιώσουμε προδομένοι, εγκαταλελειμμένοι και αβοήθητοι, είμαστε στο δωμάτιο του δυσλειτουργικού εαυτού. Σκέψεις παράλογες θα μας επισκεφτούν, θα νιώσουμε αποκομμένοι από τους άλλους και το συναίσθημα θα είναι τόσο δυσφορικό που με δυσκολία θα το αντέχουμε. Όλοι το ΄χούμε νιώσει, όλοι μεταφερόμαστε από τον έναν εαυτό στον άλλο.
Σας προτρέπω να κάνουμε όλοι μαζί ένα βήμα μπροστά, να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια. Να αποδεχόμαστε ότι περάσαμε τη πύλη. Ύστερα με όσες δυνάμεις μας απομένουν να σκύβουμε με αγάπη πάνω από τον εαυτό μας εκείνη τη στιγμή. Σαν να προσεγγίζουμε ένα φοβισμένο και αδύναμο παιδί. Να τον ρωτάμε τι χρειάζεσαι; Τι έχεις ανάγκη; Tι λαχταρά η ψυχή; Βήμα βήμα μετά να παλεύουμε… να παλεύουμε να βγούμε από τη δίνη.. και να δούμε πάλι τα λαμπερά μάτια και το φως… να τον συναντήσουμε πάλι… ξανά και ξανά… τον πιο λαμπερό και όμορφο εαυτό μας.
Αξίζει το κόπο..
Είμαστε μαζί.
Συμπληρωματικές ερωτήσεις για σκέψη και προβληματισμό.
Ερωτήματα προς τον αληθινό εαυτό και το νόημα της ζωής:
- Νιώθετε ότι η ζωή σας έχει ένα ανώτερο νόημα;
- Εάν ναι, ποιο είναι αυτό;
- Νιώθετε ότι η ζωή σας έχει κάποιο σκοπό και εάν ναι, ποιον;
- Έχετε το πρωί που ξυπνάτε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μέσα από το οποίο αντλείτε χαρά;
- Έχετε έναν συγκεκριμένο μακροπρόθεσμο στόχο τον οποίο θέλετε να κατακτήσετε;
Ερωτήσεις που απευθύνονται στον σχηματικό Εαυτό:
- Αισθάνεστε πολλές φορές θύμα των καταστάσεων και των άλλων ανθρώπων;
- Αισθάνεστε ότι δύσκολα μπορείτε να εκφράσετε τα συναισθήματα σας;
- Αισθάνεστε πολλές φορές κάποιο αίσθημα εγκλωβισμού;
- Αισθάνεστε ότι πολύ λίγες φορές νιώθετε χαρά και αυτοπραγμάτωση;
- Αισθάνεστε πολλές φορές θυμό;
- Αισθάνεστε πολλές φορές ματαίωση;
- Δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε ουσιαστικά με τους άλλους ανθρώπους;
- Νιώθετε πολλές φορές ζήλια και κάνετε κακές σκέψεις για τον συνάνθρωπό σας;
- Δυσκολεύεστε να περάσετε όμορφα με μοναδική συντροφιά τον εαυτό σας;
— Εάν νιώθετε ότι η ζωή σας δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο στόχο, όραμα και νόημα. Εάν νιώθετε ότι ο σχηματικός σας εαυτός και οι αρνητικές ή μη ρεαλιστικές σχηματικές σκέψεις σας βασανίζουν και σας επισκέπτονται συχνά, θα ήταν ωφέλιμο να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού Ψυχικής Υγείας.
Learn More
Το ταξίδι μου στο χώρο της ψυχολογίας
Το ταξίδι μου στο χώρο της Ψυχολογίας…
Η διαδρομή μου στο χώρο της Ψυχολογίας ξεκίνησε από τότε που ήμουν περίπου 10 χρονών όταν κάποιος μου δώρισε ένα βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια. Ο τίτλος του λεγόταν “να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις”. Μέσα από αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι για να ζεις όμορφα πρέπει κατά κάποιο τρόπο κάποιος να στο μάθει. Επίσης για να ζεις όμορφα πρέπει να αγαπάς και για να αγαπάς πρέπει να μάθεις κάπως να το κάνεις σωστά. Όλα αυτά στο μυαλό μου ως παιδί φάνταζαν υπέροχα. Ένα σχολείο για την αγάπη… Τι όμορφο σκέφτηκα. Και ποιος θα μπορούσε να σε διδάξει την αγάπη? Η ερώτηση αυτή βασάνιζε το μυαλό μου μέχρι και τα χρόνια της εφηβείας. Ώσπου εκεί συνάντησα ένα άνθρωπο σαν πνευματικό πατέρα θα έλεγα. Ένα δάσκαλο με όλη τη σημασία της λέξεως που μου έδειξε μέσα από τα ερωτήματα που μου έθετε πόσο σημαντικό είναι για τον άνθρωπο να σκέφτεται και να μαθαίνει. Να εξερευνά οτιδήποτε μαγικό σε αυτή τη ζωή. Να μάθει να ζει και όχι μόνο μέσα στη χαρά αλλά και στο πόνο την αδικία. Μέσα από την δική του καθοδήγηση έμαθα να θέτω ερωτήματα, να προβληματίζομαι να ΜΑΘΑΙΝΩ… όλα έχουν αξία στη ζωή αρκεί να τα δεις ως άξια πράγματα. Η γέννηση της ψυχολογικής σκέψης στο μυαλό μου είχε ήδη επιτευχθεί. Οφείλω πολλά σε αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο και σε όσα με δίδαξε.
Στην συνέχεια είδα το πρώτο μου θέατρο, έκανα τις πρώτες ανεξάρτητες περιπλανήσεις. Κατάλαβα πιο νόημα είχαν τα μαθηματικά η φυσική αλλά και η ιστορία όπως και η τέχνη στη ζωή μου. Έπειτα πια ήταν ξεκάθαρο. Ήθελα να γίνω Ψυχολόγος. Αυτό ήταν ξεκάθαρα το επάγγελμα που μου ταίριαζε. Το επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω, μέσα από το οποίο θα έπαιρνα ίσως τις απαντήσεις που αναζητούσα. Τότε εμφυτεύτηκε ένας μεγαλοπρεπής στόχος στο μυαλό μου, μια αποκλειστική διαδρομή που ήθελα οπωσδήποτε να ακολουθήσω. Ήταν κάτι σαν φώτιση, ήταν σαν είχα βρει ένα βαθύτερο νόημα για μένα. Έπρεπε να τα καταφέρω. Και έτσι έγινε. Καθώς μελετούσα τα μαθήματα του σχολικού προγράμματος θυμάμαι πως αυτός ο στόχος τους πρόσδιδε περισσότερο νόημα. Αλλά και τα ίδια τα μαθήματα είχαν νόημα πλέον, απολάμβανα τη διαδρομή, τη μάθηση. Αλλά η αγάπη? Πως θα τη μάθω την αγάπη? Αναρωτιόμουν. Κάθε καλοκαίρι έπαιρνα βιβλία αυτό βοήθειας και αυτοβελτίωσης και μελετούσα με ζήλο. Ήθελα κάπως να φανταστώ τον εαυτό μου ως ψυχολόγο, να φανταστώ πως μπορεί να είναι να διδάσκεις την αγάπη. Άραγε αυτό κάνουν οι επαγγελματίες ψυχολόγοι?
Στην συνέχεια η επιτυχία μπήκα στο πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. Η χαρά μου δεν περιγραφόταν δεν περίμενα ποτέ ότι αισθάνεσαι τόση μεγάλη χαρά όταν τελικά κατακτάς ένα στόχο. Ένα τόσο υψηλό στόχο εσωτερικό. Η πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο ήταν τόσο ενδιαφέρον. Εκεί γνώρισα την επιστήμη. Πώς η ψυχολογία συνδέεται με την έρευνα τη στατιστική την νευροβιολογία. Αλλά περισσότερο έμαθα πράγματα για εμένα. Ήμουν ένας ζωντανός άνθρωπος που ανακάλυπτε εξερευνούσε τον μέσα και τον έξω κόσμο. Έμαθα πως είναι να αγαπάς, να δένεσαι, να απογοητεύεσαι, να τολμάς, να πειραματίζεσαι, να κουράζεσαι, να είσαι ελεύθερος. Σπουδαία μαθήματα για έναν ψυχολόγο. Ένας καθηγητής μου είχε πει ότι ο καλύτερος ψυχολόγος είναι αυτός που έχει ζήσει πάνω από 20 θανάτους και πάνω από 20 γέννες. Και συνέχισε ότι για να γίνουμε καλοί ψυχολόγοι θα έπρεπε να διαβάσουμε ποίηση, φιλοσοφία, μαθηματικά, ιατρική και άλλα θα έπρεπε να ταξιδέψουμε, να τολμήσουμε να ζήσουμε και να προκαλέσουμε τον εαυτό μας. Μόνο έτσι θα τον γνωρίσουμε καλύτερα και θα είμαστε σε θέση να επιτελέσουμε καλύτερα αυτό το επάγγελμα. Λόγια που ποτέ δε θα ξεχάσω και που ήθελα οπωσδήποτε να εφαρμόσω.
Τέλειωσα τις σπουδές μου σε 4 χρόνια. Ο αποχαιρετισμός ήταν δύσκολος ήταν σαν να αποχωριζόμουν ένα σπουδαίο προσωπικό κομμάτι. Άραγε θα επέστρεφα ποτέ στο φάρο του Ρεθύμνου. Θα επέστρεφα πότε στο προσωπικό ήρεμο Φάρο, στη δική μου πατρίδα? Και όμως θα επέστρεφα. Σε κάθε δύσκολη στιγμή σε κάθε εμπόδιο ψυχικό η πραγματικό θα θέλω πάντα να επιστρέφω εκεί στο προσωπικό μου βασίλειο. Η μάλλον δεν θα φύγω τελικά ποτέ από αυτό το σπιτάκι στο κέντρο του Ρεθύμνου.
Στην συνέχεια επιστροφή στο πατρικό και προετοιμασία για το επόμενο βήμα. Πρέπει να πάω ακόμα παραπέρα . Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα? Ξέχασα να προσθέσω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Ήταν στη Πράγα. Τόσο όμορφες εικόνες, το διαφορετικό τόσο υπέροχο. Σε ξυπνάει και σε κάνει να αναθεωρείς ότι έχεις ζήσει. Αξίες, ιδανικά. Επόμενο βήμα μεταπτυχιακό. Οφείλω πολλά στους γονείς μου π μ έδωσαν αυτή τη μοναδική δυνατότητα να έχω την ελευθερία να επιλέξω πώς θέλω να κινηθώ στη ζωή, χωρίς να έχω το άγχος του βιοπορισμού. Ο αγώνας τους να μας εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή μέχρι να σταθώ στα πόδια μου και να μπορέσω να στηρίξω μόνη μου τον εαυτό μου ήταν για μένα, θεωρώ το μεγαλύτερο δώρο που μου πρόσφεραν.
Επόμενος σταθμός εξερεύνησης λοιπόν το Lancaster, Uk. Ένας χρόνος εκεί ήταν σαν πέντε στην Ελλάδα. Όλα μια πρόκληση για μένα. Ανακάλυψα έναν εαυτό που πρέπει να κινηθεί σε ένα άλλο χωροχρονικό πλαίσιο. Άλλες δυνατότητες και επαφές με ανθρώπους από όλο τον πλανήτη. Τι όμορφα που είναι να μελετάς και σκιουράκια να ανεβαίνουν στο παράθυρο σου μια βροχερή μέρα, πίνοντας τσάι και μελετώντας την ανθρώπινη μνήμη. Γρήγορη μελέτη και πάθος για εξερεύνηση, Ταξίδια με τρένο με λεωφορείο με αεροπλάνο. Έπειτα μετά από πολλές ακόμα εκπαιδεύσεις και επιμόρφωση πάνω στην λατρεμένη επιστήμη αποφάσισα να βιοποριστώ από το επάγγελμα-χώρο έκφρασης και αυτοεκπλήρωσης σμιλεύοντας τον δικό μου θεραπευτικό χώρο ασφάλειας και ηρεμίας. Ένα χώρο που ήθελα να μοιραστώ με άλλους ανθρώπους ήθελα ότι είχα εισπράξει από το ταξίδι μου στη ζωή, γνώσεις, εμπειρίες, εκπαίδευση να το προσφέρω στον ΑΛΛΟΝ άνθρωπο με βαθιά αγάπη και σεβασμό.
Και έτσι συνεχίζω μέσα από τις υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης και συμβουλευτικής προσπαθώ να προσφέρω τον πιο ειλικρινή και ιδανικό εαυτό μου σε συνδυασμό με την εμπειρία και τις γνώσεις μου, σε ανθρώπους που έχουν καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να μελετάς τον εαυτό και τις εμπειρίες σου. Μέσα από αυτή τη διερεύνηση νιώθω αυτοεκπλήρωση , νιώθω ότι κάνω κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μου. Διδάσκω την αγάπη, το σεβασμό, την αυτοσυμπόνοια και άλλες τέτοιες σημαντικές αξίες , όπως είναι αυτές της ελευθερίας και της αυτοσυγκράτησης. Και μέσα από τη διδαχή γίνομαι και εγώ καλύτερος άνθρωπος ,προσεγγίζω το ιδανικό μου δουλεύω μαζί με τους συνοδοιπόρους μου και τις εμπειρίες που μου εναποθέτουν όλες αυτές τις αξίες. Αγωνίζομαι για ένα καλύτερο αύριο, για μένα , για τα παιδιά μου αλλά και για τους ανθρώπους που με αναζητούν. Είμαι ευγνώμων που το επάγγελμα μου είναι ένας τόσο ιερός χώρος για μένα και που ταυτόχρονα βάζω το δικό μου λιθαράκι για να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος.
Ευχαριστώ
Learn More
Ο πραγματικά ελεύθερος εαυτός
Ο πραγματικά ελεύθερος εαυτός…
Ένα σημαντικό ερώτημα που αναλογίζομαι συχνά είναι πως θα μπορούσαμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από τους άλλους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας με τους οποίους σχετιζόμαστε αλλά και καθοριζόμαστε. Συχνά στις συνεδρίες συμβουλευτικής και θεραπείας οι άνθρωποι έρχονται ανήμποροι και κατακερματισμένοι, συχνά σε ρόλο θύματος να έχουν θυσιάσει όπως οι ίδιοι αναφέρουν, προσωπικά όνειρα θέλω και ελπίδες για να διατηρήσουν σχέσεις αγάπης και αφοσίωσης. Πολύ συχνά αναφέρουν ότι δίνουν πολλά και παίρνουν λίγα. Παραπονιούνται , είναι θυμωμένοι για τη ζωή που δεν μπορούν να ζήσουν επειδή οι άλλοι τους εμποδίζουν, δεν τους αφήνουν , τους πιέζουν ή προβάλλουν πάνω τους απαιτήσεις τις οποίες εκείνοι πρέπει να εκπληρώσουν προκειμένου να διατηρήσουν την αποδοχή, την εκτίμηση ή ακόμα και την αγάπη τους. Υποχωρούν στα δικά τους θέλω, λένε σπάνια όχι και προσπαθούν να μην χαλάνε χατίρια για να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των παιδιών τους, του συζύγου ή της συζύγου, των γονιών ή των φίλων. Όταν οι ίδιοι ρωτιούνται για πιο λόγω νομίζουν ότι εμπίπτουν σε αυτή τη συμπεριφορά και πολλές φορές στάση ζωής, απαντούν συνήθως με τον εξής τρόπο.. ”Γιατί δεν θέλω να προκαλέσω εντάσεις, γιατί δεν θέλω να στεναχωρήσω κάποιον ή γιατί απλά μπορώ να κάνω αυτό που ο σημαντικός άλλος μου ζητάει.
Για παράδειγμα νιώθω χρέος μου να υποκύπτω συνεχώς στις απαιτήσεις των παιδιών μου γιατί αισθάνομαι ότι πρέπει να καλύψω κάθε τους ανάγκη , να τα βοηθάω να τα υποστηρίζω συνέχεια και να τους ικανοποιώ οποιοδήποτε θέλω προκειμένου να δημιουργήσω μια καλή σχέση μαζί τους ή να δημιουργήσω ανθρώπους με συναισθηματική πληρότητα. Επίσης, θα κάνω αυτό που θέλουν οι γονείς μου έτσι ώστε να μη τους στεναχωρήσω καθώς τους οφείλω τόσα πολλά. Εδώ υποβόσκει και ένα αίσθημα ενοχής. Το αποτέλεσμα είναι να συναντά κανείς υπερφορτωμένους γονείς με αίσθημα χρόνια κόπωσης ή καταπιεσμένα παιδιά με θυμό και αίσθημα απόπνιξης ή αφομοίωσης από τους γονείς. Συχνά βιώνουν ένα αίσθημα κενού και δεν νιώθουν ότι μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό και τα συναισθήματα τους. Νιώθουν οτι δεν μπορούν να ορίσουν την ίδια τους τη ζωή ,νιώθουν θλίψη ακόμα και κατάθλιψη ενώ παράλληλα νιώθουν ένα αίσθημα πίεσης που πολλές φορές εκφράζεται και ως συναίσθημα πανικού και άγχους.
Ως ψυχολόγος αλλά και ως άνθρωπος θεωρώ πολύ σημαντικό παράγοντα ψυχικής υγείας, τη δυνατότητα να ζούμε μια ζωή που εμείς έχουμε επιλέξει και ορίσει προσανατολισμένη στα δικά μας θέλω και προσωπικές ανάγκες. Φανταστείτε να πρέπει να φοράτε μια ζωή παπούτσια που σας είναι ασφυκτικά μικρά ή πάρα πολύ μεγάλα. Έτσι είναι όταν προσπαθούμε να χωρέσουμε το πόδι μας στο παπούτσι κάποιου άλλου μόνο και μόνο για να μας αγαπάει ή για να είναι ο ίδιος ικανοποιημένος. Πόσο παράλογη αξίωση φαίνεται η παραπάνω. Και όμως το κάνουμε τόσο συχνά που τελικά γίνεται μια κακή συνήθεια που μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από την ουσία και τα προσωπικά μας θέλω. Τελικά μας κάνει να ζούμε μια ζωή ανελεύθερη , χωρίς το αίσθημα δύναμης και πληρότητας. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Μότσαρτ δεν υπάκουαν τον βαθύ εσωτερικό εαυτό τους και ακολουθούσαν την νόρμα ή αυτό που οι άλλοι θεωρούσαν σωστό και πρέπον. Καμία καινοτομία δεν θα μπορούσε να υπάρχει και ο κόσμος δεν θα προχωρούσε προς την εξέλιξη του.
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο είναι για να σας κινητοποιήσω να αφουγκραστείτε τον βαθύ εσωτερικό εαυτό σας , τις βαθύτερες ανάγκες και τα θέλω σας. Για να σας αποτρέψω από μια δουλική ζωή, βολική ίσως για τους άλλους αλλά όχι για εσάς. Ελπίζω το παρών κείμενο να δράσει ως μια αφυπνιστική φωνή που θα φωνάζει δυνατά όχι. ΌΧΙ δεν θέλω να επισκεφτώ αυτόν το μακρινό συγγενή επειδή πρέπει. ΟΧΙ δεν θα φτιάξω μελομακάρονα και κουραμπιέδες αν έτσι λέει το έθιμο αν δεν έχω διάθεση. ΟΧΙ δεν θα παίξω με τα παιδιά μου τώρα που αισθάνομαι κουρασμένος-ή. ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ υποκύψω σε καμία απαίτηση που οι άλλοι μου ορίζουν αν αυτή η πράξη δεν έχει κάποιο νόημα και αξία για μένα.
Κάθε φορά που πιάνετε τον εαυτό σας να πιέζεται , να νιώθει υποχείριο των άλλων ή θύμα. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν αυτή η πράξη έχει πραγματικά κάποιο νόημα για μένα. Αν έχει αξία για μένα αυτό που μου ζητάν να κάνω. Και αν πραγματικά τελικά έχει αξία , αναρωτηθείτε αν μπορείτε να το κάνετε. Αν έχετε τα ψυχικά και σωματικά αποθέματα γι αυτό το χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τους συγγενείς. Αν έχετε στη παρούσα φάση την αντοχή να κάνετε αυτό που σας ζητούν. Πιστέψτε με αν τελικά όλοι σκεφτόμαστε καλά πριν ενεργήσουμε θα διαφυλάξουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους. Θα θέσουμε σωστά και ξεκάθαρα όρια που σαν ένα πλέγμα προστασίας θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε τη δική μας πραγματικότητα μέσα στην οποία θα κινούμαστε με ασφάλεια και ηρεμία. Οι σχέσεις μας θα είναι πιο υγιής και ισορροπημένες. Θα έχουμε γύρω μας μόνο ανθρώπους που πραγματικά συντονίζονται στο χωροχρόνο μαζί μας και θα βιώνουμε ουσιαστικές και πλούσιες σχέσεις. Ο δρόμος προς την προσωπική εκπλήρωση δεν είναι εύκολος αλλά πραγματικά αξίζει. Αξίζει να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη από τον εαυτό μας.
Με αγάπη για ένα καλύτερο αύριο
Το τραύμα και η αντιμετώπιση του
Το τραύμα και η αντιμετώπιση του…
Το παρών άρθρο θα ασχοληθεί με τα πολλαπλά τραύματα που συσσωρεύονται στον ανθρώπινο ψυχισμό μέσα από την κοινωνική αλληλεπίδραση με τα σημαντικά πρόσωπα αναφοράς και συνδιαλλαγής ,υπό το πρίσμα μια δυναμικά εξελισσόμενης προσωπικότητας που δρα και δέχεται ερεθίσματα από τους άλλους και διαμορφώνεται στη πορεία της ζωής ως ένα δομημένο ή αδόμητο ψυχικό όργανο.
Η ένταση των τραυμάτων που δεχόμαστε κατά τη διάρκεια της δυναμικής μας αλληλεπίδραση με άλλα σημαντικά πρόσωπα, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη διαμόρφωση της προσωπικότητας μας.
Η Θεωρία των σχημάτων(Young J. E. , Kiosko J. S. & Weishaar M. E, 2006) πρεσβεύει ότι τα τραύματα αυτά είναι στην ουσία ανικανοποίητες ανάγκες που ποτέ δεν καλύφθηκαν, ειδικότερα στα πρώιμα παιδικά χρόνια κυρίως από τα πρόσωπα ανατροφής, τους γονείς. Αυτά τα ψυχικά τραύματα εκδηλώνονται στην ενήλικη ζωή ως σχηματικές περιοχές στο ψυχισμό μας, δηλαδή ως βαθύτερα αναπτυξιακά τραύματα και εκδηλώνονται με λανθασμένες πεποιθήσεις για τη ζωή , τον εαυτό μας και τους άλλους καθώς και ως δυσλειτουργικές συμπεριφορές και δυσφορικό συναίσθημα. Αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί πολλές φορές τη προσωπικότητα σε αδιέξοδο και διαταράσσει την ομαλή συνδιαλλαγή με τον εαυτό και τον κόσμο. Η αυτό εκπλήρωση είναι αδύνατη, ο εαυτός κατακερματισμένος και πολλές φορές μη δομημένος . Ως αποτέλεσμα το άτομο δυσκολεύεται να εκφραστεί ομαλά και αποτελεσματικά στη πορεία της ζωής του αλλά και να εκπληρώσει το δυναμικό του.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Lawrence E. Hedges του βιβλίου ‘’Facing our cumulative developmental Trauma,2015’’ εξαιτίας των πολλαπλών συσσωρευμένων σχεσιακών τραυμάτων δημιουργούνται τρία βασικά επίπεδα εαυτού. Ο καλός πραγματικός εαυτός, ο κακός δυσλειτουργικός εαυτός και ο εαυτός που δεν είναι σε κανένα συντονισμό με τους άλλους δύο δηλαδή ο μη εαυτός. Αυτοί οι τρείς εαυτοί πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση ο ένας με τον άλλον ενώ κάποιες φορές μπορεί να εμφανίζεται ο ένας η άλλος ανάλογα με τις συνθήκες και τα άτομα συνδιαλλαγής. Επίσης μέσα από το τραύμα και τις βιώσες εμπειρίες προκύπτουν αναρίθμητοι πιθανοί εαυτοί οι οποίοι εμφανίζονται ανάλογα σε διαφορετικά σχεσιακά πλαίσια. Αυτή η ποικιλία και δυνατότητα που έχει ο καθένας από εμάς πολλές φορές προκαλεί έντονο υπαρξιακό άγχος καθώς το άτομο αδυνατεί να συγχρονίσει όλους αυτούς του πολλαπλούς και πολλές φορές αντιφατικούς εαυτούς. Οι σημαντικοί άλλοι και τα πρόσωπα αλληλεπίδρασης λειτουργούν πολλές φορές ως καθρέφτης αυτών των πολλαπλών δυνατών εαυτών, διατελώντας μια αντικατορπριστική λειτουργία
Επίσης σύμφωνα με αυτή τη θεωρία τα τραύματα διαχωρίζονται σε πρωτογενή και δευτερογενή. Τα πρωτογενή προέρχονται από τα σχήματα και από τις ανάγκες που δεν ικανοποιήθηκαν στη πρώιμη παιδική ηλικία ενώ τα δευτερογενή λειτουργούν ως ενεργοποιητές των πρωτογενών και προκύπτουν στη συνέχεια του αλληλεπιδραστικού μας βίου.
Μία μη προσαρμοστική στρατηγική του ατόμου σε αυτή τη κατάσταση είναι η ανάπτυξη μιας θυματοποιημένης ευάλωτης πλευράς που αδυνατεί να λάβει δράση και να νοηματοδοτήσει αυτές τις εμπειρίες. Το άτομο παθητικοποιείται και παίρνει συχνά το ρόλο του ανήμπορου και αδύναμου θύματος κατά τη διάρκεια της ζωής του . Αυτή η παθητική δύστονη με το ενεργητικό εγώ στάση δεν βοηθά το άτομο να εξελιχθεί και βιώσει την επουλωτική δύναμη διάφορων εμπειριών που βιώνει. Ερμηνεύοντας τα τραύματα κατά αυτόν τον τρόπο το άτομο ατονεί, φθίνει και οδηγείται στην αυτοτιμωρία βιώνοντας ξανά τα ίδια τραύματα και πολλές φορές αναζητά και έλκει τα άτομα που θα τον κάνουν να αισθανθεί έτσι καθώς και τις καταστάσεις που θα τον εγκλωβίσουν. Έτσι αισθάνεται ανελεύθερο και έρμαιο της πολυπλοκότητας της ζωής και του κόσμου ο οποίος φυσικά βιώνεται ως απειλητικός και ανασφαλής.
Το μυστικό της προσωπικής μας ελευθερίας είναι να αισθανθούμε ενεργητικοί διαμορφωτές της ζωής μας και ως ενήλικες να αναλάβουμε την ευθύνη της προσωπικής μας υποδούλωσης χωρίς να αναζητάμε συνεχώς θύτες. Με την ανακατασκευή και την αναπροσαρμογή του εαυτού μας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή μπορούμε να βγούμε από τον σχηματικό φαύλο κύκλο και να αντιμετωπίσουμε τα τραύματα δίνοντας τους μια διαφορετική ερμηνεία
Ένας άλλος τρόπος απελευθέρωσης από τα τραύματα που μας δημιουργούν οι σχέσεις και τα περιβάλλοντα στα οποία αναπτυσσόμαστε είναι η ενεργή αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπινων οντοτήτων. Αν καταφέρουμε να φύγουμε από την εγωιστική παγίδα της δικής μας πραγματικότητας και ανοιχτούμε στη πολλαπλότητα των πραγματικοτήτων και θεωριών θα καταπολεμήσουμε πιο εύκολα το τραύμα.
Learn More
Το νόημα της ζωής
Το νόημα της ζωής…
Σύμφωνα με τις απόψεις του ψυχιάτρου Viktor E. Frankl, ο οποίος έζησε και υπέφερε από την θηριωδία των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί, η κινητήριος δύναμη και το κίνητρο κάθε ανθρώπου θα πρέπει να είναι η ίδια η αναζήτηση του προσωπικού νοήματος της ύπαρξης αλλά και του ίδιου του νοήματος της αληθινής ζωής. Μια βασική ερώτηση που έθετε στους ασθενείς του ήταν ”Για ποιο ακριβώς λόγο δεν αυτοκτονείτε? Τι είναι αυτό που σας δένει με την ύπαρξη και την ζωή σας και την κάνει να αξίζει για εσάς?”
Αν κάτσουμε και στοχαστούμε πάνω σε αυτό το ερώτημα θα καταλάβουμε ποιο είναι το βασικό κίνητρο για τη ζωή μας και για πιο λόγο αξίζει ο καθένας μας να πολεμήσει σε αυτή τη ζωή καθώς και να αντέξει το πεπερασμένο της ύπαρξης ζώντας κάθε στιγμή με νόημα. Η υπαρξιακή ψυχολογία ασχολείται με τέτοιου είδους ερωτήματα , όπως επίσης και πολλοί σπουδαίου φιλόσοφοι και στοχαστές όπως ο Albet Camus. O τελευταίος μέσα από τα δοκίμια αλλά και τα μυθιστορήματα του προσπαθεί να συλλάβει το λόγo και το σκοπό της ύπαρξης καταλήγοντας πολλές φορές στη ματαιότητα. Είναι όμως τελικά μάταιες οι επιλογές και οι πράξεις μας? Είναι μάταιες και χωρίς νόημα οι επιλογές και οι κινήσεις μας πάνω στο χωροχρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έχουμε τοποθετηθεί? Κύριο θέμα της υπαρξιακής φιλοσοφίας και ψυχολογίας είναι η σύνδεση της ζωής με τον πόνο, την απώλεια και το θάνατο. Αν πράγματι υπάρχει κάποιο νόημα στην ίδια τη ζωή ίσως αυτό το νόημα θα μπορούσε να νοηματοδοτήσει και μια βασανισμένη ύπαρξη, μια βασανισμένη ανθρωπότητα και συλλογική ψυχή. Ο ίδιος ο Viktor E. Frankl, ζώντας την απόλυτη εξαθλίωση της ανθρώπινης εξαθλίωσης μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιώνοντας ο ίδιος την απώλεια, τη πείνα, τη δυστυχία και τον μαρασμό του ανθρώπινου είδους προσπάθησε να βρει το νόημα μέσα σε όλα αυτά. Κάτι πέρα από όλες τις γκρίζες περιοχές την ανθρώπινης ψυχής και της πραγμάτωσης της. Παρά λοιπόν το γεγονός της εξαθλίωσης μπορεί ο καθένας μας να ανακαλύψει την προσωπική ελευθερία να επιλέγει ακόμα και μέσα σε δοσμένες ακραίες αρνητικές εμπειρίες πώς θα δράσει.
Αυτή η υπέρτατη αξία της ελευθερίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως ένα χρήσιμο θεραπευτικό όπλο αφύπνισης στα χέρια ενός θεραπευτή. Ίσως αν ο καθένας από εμάς κατάφερνε να βρει το νόημα της προσωπικής του ύπαρξης αλλά και ταυτόχρονα την προσωπική του ελευθερία να ακολουθήσει αυτή την επιλογή και όχι κάποια άλλη σε μια δεδομένη χρονική στιγμή της ζωής του που ίσως φαντάζει σκοτεινή και απελπιστική, ίσως καταφέρει να ζήσει για ένα σκοπό ατομικό η πανανθρώπινο που θα ξεπερνάει τις εκάστοτε συνθήκες. Ίσως καταφέρει να ανοίξει το παράθυρο και να αντικρίσει τις αναρίθμητες επιλογές που απλώνονται μπροστά του. Να δει το φως της προσωπικής επιλογής και να προχωρήσει άφοβα προς το δρόμο της αυτοπραγμάτωσης.
Learn More
Memories
Memories…
As a person I like to tinker my memories and I love doing flash backs to my personal story. I like to think about my past and contemplate actively on that. As I recall my past experiences positive or negative, I rewrite my personal story and make it a part of my current self. Memories always fascinated me. The world of our memories false or real represents our personal stories and the retrieval process make us capable of living our lives again and again. By retrieving a memory we transform it and actively reform it in a way that it can be useful for us for the time we retrieve it. On the other hand the way we retrieve a past event could possibly be traumatic in the present vulnerable self. So our memories have the power to transform our personality and finally create our future ideal or traumatised self. For example, in quarantines days I observe a lot of people find a safe refuge in their memories. In social media many people try to connect with others through common memories. Memories in vulnerable eras give us the opportunity to escape mentally in a personal virtual world and to experience anew our past in a different way. We can experience now our past personal events and we can recreate as a whole our humanitarian history. That fact of memory recreation really motivates me as person and as a psychologist.
In a more scientific perspective I am really interested in investigating false memories. The memories which can be transformed unconsciously in order to fit in our current self. In addition, I am really interested in finding therapeutic methods to alleviate the pain, which a traumatised memory can cause to our present self through recall it.
In my personal life I try to take a lot of photos of my daily life and routines. I used to capture the moment also when I travel the world and experience myself in a new context. A brand-new context makes you capable of rediscovering new paths in your personality. To discover other capacities and to strengthen in a way your personality. Photos of my discovering trips around the world are the perfect memory stimulation when I want consciously to transform and guide my present self to come closer to my future ideal self. In addition, I used to write personal diaries which helps me to contemplate better on a past a present or an upcoming event.
We are all memories. Our humanitarian history is saved in a giant memory data -based system which transform us. We are nothing without our memory data so it is very important to use them wisely.Take fotos, contemplate consciously in your past experience find a way out through you memory self and recreate a new bright self. CREATE your dream ideal Self. Thats an interesting challenge isn’t it?
Learn More